چهل روز از اعدام روحانی شیعه شیخ نمر النمر گذشته است و حالا که بحث و اختلافات برسر درستی یا نادرستی حمله عده ای به سفارت سعودی در تهران و کنسول گری مشهد تمام شده و اوضاع در این مورد تقریبا ساکت شده است می توان به بقیه این وقایع پرداخت.
نکته مهمی که در ماجرای اعدام 47 تبعه عربستان (که 4 تای آنها شیعه بودند) مغفول ماند آدم هایی بودند که به اسم عضویت در القاعده اعدام شدند. تقریبا یک هفته بعد از آن اعدام ها یک سایت بریتانیایی اطلاعات بیشتری در مورد اعدام مظنونان متهم به عضویت در القاعده منتشر کرد که نشان می داد واقعیت چیزی نیست که سعودی ها مدعی اند.
به گفته سایت چشم خاورمیانه Middle East Eye فقط دو نفر از 43 متهم تروریسم اعضای شناخته شده القاعده بودند: فارس الشویل که سعودی ها او را نظریه پرداز القاعده می دانستند. دیگری عادل الضبیطی بوده که متهم به کشتن فیلمبردار بی بی سی و مجروح کردن خبرنگار این شبکه در جریان تیراندازی سال 2004 در ریاض بود.
اما به ادعای سایت MME یکی از اعدام شده ها یک پسر 25 ساله تبعه چاد به اسم مصطفی اباکار بوده که سال 2003 در سن 13 سالگی بدست نیروهای امنیتی عربستان در این کشور دستگیر می شود . این بچه را به بهانه شرکت در دوره های قرآنی در مکه به عربستان کشانده بودند و بعد عضو القاعده می شود. اما ظاهرا مرتکب جرمی نشده بوده است و قرار بوده سعودی ها خیلی زود او را آزاد کنند ( که نمی کنند) و در عوض 13 سال بعد اعدامش می کنند و به ادعای فعالان حقوق بشر عربستانی این پسر جوان حتی وکیلی هم نداشته و کسی سراغش را نگرفته و موضوعش کاملا ندیده گرفته شده است. ( شبکه العربیه خودش ظاهرا مستندی در این زمینه پخش کرده است)
نفر بعدی که مورد او هم مشکوک بوده پسری به نام مشعل الفراج بوده که در زمان دستگیری اش در سال 2004 فقط 17 سال سن داشته. او بعد از اینکه پدرش حمود توسط نیروهای امنیتی عربستان در حین یک حمله امنیتی کشته می شود به القاعده می پیوندد اما نکته مهم اینست که پدرش ظاهرا مامور دوجانبه بوده و با نیروهای امنیتی سعودی همکاری کرده بوده است. مشعل وقتی دستگیر می شود که مشغول تعلیم دیدن برای بمب گذاری انتحاری بوده و سالها بدون اینکه به دادگاه برده بشود در زندان شکنجه می شود.
اما مورد عبدالعزیز التعیلی از بقیه قابل توجه تر است. عبدالعزیز که طلبه علوم دینی بوده و یک فتوا در مباح بودن حملات به نیروهای امنیتی صادر کرده بوده در سال 2005 بعد از شلیک گلوله به صورتش دستگیر می شود. طبق ادعای فعال یک حقوق بشری به نام سلیمان الرشودی که خودش 15 سال را در زندان به جرم شکستن بیعت با پادشاه گذرانده، عبدالعزیز بخاطر سالها زندانی بودن کاملا تعادل روانی اش را از دست داده و رسما دیوانه بوده است.
رشودی که سال 2012 با عبدالعزیز در یک سلول بوده گفته است او دیگر نماز نمی خواند چون عقیده داشت به خدا خیلی نزدیک شده است، لباس هایش را از تنش در می آورد و دیوانه وار راه می افتاد و فریاد می کشید ، با حشرات توی زندان حرف می زد و حتی مدفوع خودش را می خورد.
الرشودی بعد از آزادی در سال 2014 شروع به کمپینی برای آزادی عبدالعزیز و فرستادنش به بیمارستان روانی می کند حتی به کمیسر عالی سازمان ملل در امور انسانی هم نامه می نویسد و مورد عبدالعزیز التعیلی را توضیح می دهد اما ظاهرا هیچ جوابی دریافت نمی کند . عبدالعزیز هم با بقیه به اتهام عضویت در القاعده اعدام می شود.
البته از سازمان مللی که رییس کمیسیون حقوق بشرش عربستان سقوطی باشد نمی توان انتظار بیشتری داشت اما به نظر می رسد در مورد عربستان هیچ کس حتی حاضر نیست حرفی بزند و همه تن به ذلت حمایت از آل سعود می دهند. اما به چه قیمتی ؟
