Thursday, February 24, 2011

سگ هار خاورمیانه



این یکی دو ماه گذشته واقعا در تاریخ تمام خاورمیانه دوره بی بدیلی بوده است ؛ دست کم از 32 سال پیش که انقلاب ایران شروع به ثمر نشست دیگراتفاقاتی به این بزرگی روی نداده بود ، و انگار که این وضعیت حالا حالا ها باید ادامه داشته باشد . وقایع لیبی فعلا جدیدترین است و بحرین هم ادامه دارد ، بحرینی که شیعیان آن - و حتی اهل سنت همراه با آنها- دارند برای ادامه حیات سیاسی شان و در یک کلمه برای تمام آینده شان مبارزه می کنند و ادامه می دهند تا ببینیم دولت بحرین تا کجا می تواند ادامه بدهد و سرسختی کند ؟ فعلا شیعیان بحرین سعی می کنند از نمادهای مذهبی زیاد استفاده نکنند و بیشتر روی بحرینی بودنشان مانور بدهند چون اصولا شیعه هرجا باشد و هراتفاقی برایش بخواهد بیفتد یک پرچم " یا حسین " را بالا می برد ؛ اینجا هرچند گاهی در میان شعارها آن نام بزرگ شنیده می شود ولی استراتژی بحرینی ها فعلا اینست که به موضوع رنگ و بوی مذهبی ندهند تا شاید بتوانند قدرت حقه را پس بگیرند.
اما در لیبی وضع خیلی متفاوت است ؛ می گویند 1000 نفر در درگیری ها و بمباران مناطق شرقی کشور کشته شده اند - بین شرق و غرب لیبی صحرای بزرگ است و همین باعث جدایی دو منطقه کشور شده - ارتش در شرق به مردم پیوسته وشرق کشور عملا از کنترل قذافی دیگر خارج است . چند هواپیما که ماموریت داشتند مردم را بمباران کنند به مالت فرار کردند ودوخلبان دیگرکه به شرق کشور اعزام شده بودند از هواپیماها به صورت اضطراری بیرون پریدند و دوعدد جت را به باد فنا دادند. دوشب پیش قذافی بلاخره ظاهر شد و سخنرانی مزخرفی کرد تا به همه ثابت کند که هرچه در مورد بی عقل و دیوانه بودنش می گویند راست است . قذافی با قلدری تمام مردم را موش های کثیف چرب و سوسک خواند و با شرح چندباره قهرمانی هایش گفت اگر لازم باشد تک تک خانه های لیبی را می گردد و معترضین را گیر می اورد و بعد از روی همان کتاب سبز معروفش خواند که مجازات همه آنها اعدام است.
وقتی داشتم حرفهایش را گوش می دادم خنده ام گرفته بود از بس که سوسک ها و موش ها را لعن و نفرین می کرد و حتی یک لحظه هم حالی اش نبود این آدم ها اگر مخالفت می کنند بر خلاف رنگی های ایران عاشق چشم و ابروی امریکا نیستند ، پول های کثیف نفتی و رانت های سالیان سال و همکاری بی بی سی فارسی را ندارند ، توییتر برایشان صبر نمی کند و هیلاری مامانشان نیست ، بلکه آدم هایی هستند که بیشتر از دوسومشان روزی کمتر از یک دلار درآمد دارند ؛ آنهم در کشوری که جمعیتش زیر شش میلیون نفر است وروی دریای نفت و گاز خوابیده است !
بهرحال یک سوال از دو روز پیش مرا آزار می دهد : چه شد که مسلمان ها به این روز افتادند ؟ چرا کتاب ما که پیشرفته ترین کتاب دنیاست روی زمین ماند و ما عقب نشستیم و غرب جلو افتاد ؟ از نفت و ثروت خاورمیانه چرخ های صنعتش را چرخاند و مسلمان ها عقب تر رفتند و رفتند وهربار که خواستند از زیر طلم بیرون بیایند گیر آدم هایی عوضی تر از قبیل قذافی و مبارک و ناصر و ... افتادند؟ واقعا کجای کار اشتباه بود ؟ شاید به قول آن مردمی که زمانی به سلطان جائری جواب دادند "از ماست که برماست" پس واقعیت در مورد ما مسلمانان هم همین باشد.

فردا جمعه در اردن " روز خشم ملت" نامیده شده و اردنی ها قرارست به خیابان ها بریزند ؛ عبدالله هم هرگز کاری که پادشاه بحرین کرد یا دیوانه بازی های قذافی را درنخواهد آورد اما بعد چه ؟ ظاهرا مردم مسلمان منطقه احساس می کنند دیگر در قرن پانزدهم هجری و 21 میلادی باید بساط شاه و شاه زاده بازی برچیده شود اما آیا واقعا می توانند این بساط را جمع کنند یا بازهم مثل مردم لیبی که از چاله ملک ادریس خلاص شدند و به چاه قذافی افتادند این بارهم همان اتفاق روی خواهد داد؟ امیدوار باشیم و دعا کنیم و کاری کنیم اینگونه نشود.

روزی روزگاری رانلد ریگان رییس جمهور امریکا گفته بود " قذافی به سگ هار و زنجیر پاره کرده ای در خاورمیانه " می ماند ، بعد از سالها معلوم شد درست گفته بود و این آدم ها همدیگر را خوب می شناسند.

Saturday, February 12, 2011

مصر پس از مبارک



یک روز پس از استعفای رییس جمهور اسبق مصر محمد حسنی سید مبارک و جانشینی ارتش به جای او سوالات زیادی در این مورد وجود دارند که : از این پس چه ؟

1- در حال حاضر شورای عالی دفاع مسئولیت حکومت را در دست دارد و ریاست آن برعهده ارتشبد محمد حسین طنطاوی 75 ساله است که در طول 20 سال گذشته وزیر دفاع بوده و در اسناد دیپلماتیک منتشر شده توسط ویکی لیکس از قول دیپلمات های امریکایی آمده که او " سگ مبارک" است. ارتش امروز در بیانیه ای اعلام کرد مشغول بررسی تغییرات در قانون اساسی است که 6 مورد را شامل می شود ؛ بعلاوه ارتش به تعهدات بین المللی مصر منجمله صلح با اسراییل پایبند است و فعلا خیال امریکا و اسراییل راحت شده است . مقررات منع آمد و شد به نیمه شب تا صبح محدود و وزرای قبلی دولت مبارک به عنوان وزرای موقت در سمت خود ابقا شده اند هرچند برای 20 نفری از مسئولان دولتی اجازه عدم ترک کشور صادر شده است اما...

سوال اینست که ارتش تا چه زمانی قصد دارد کنترل امور را در دست بگیرد ؟ ارتش مصر مورد احترام مردم این کشور است و با این حال باید به یاد داشت که مصر از سال 1952 و سرنگونی ملک فاروق طی کودتای نظامی تا کنون عملا زیر یوغ نظامیان بوده است. ناصر نظامی بود ؛ سادات و مبارک هم هردو نظامی بودند و حتی سلیمان که مانند مظفر الدین شاه ناکام ماند هم ارتشی است.
فعلا ارتش قول داده بسرعت زمینه را برای انتخابات ازاد فراهم کند و مدتی معادل 6- 9 ماه را برای این کار نیاز دارد اما معلوم نیست آینده چه اتفاقی بیفتد. آیا ارتش اجازه می دهد افرادی از اخوان المسلمین برای انتخابات کاندید شوند ؟ اگر این افراد در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری پیروز شوند چه اتفاقی می افتد ؟ ایا ارتش حاضرست به هرقیمتی کنترل را در دست نگه دارد تا مبادا مخالفین امریکا و اسراییل به قدرت برسند و صلح را ملغی کنند ؟

2- باقی ماندن ارتش و حکومت نظامیان در مصر ایده آل امریکا و اسراییلست ؛ مانند اتفاقی که در ترکیه برای سالها افتاد و نهایتا در چند سال گذشته بوده که حزب حاکم توانست دم ارتش را کوتاه کند و سران آن را از بازی بیرون بیندازد.
باید دید ارتش مصر نهایتا کدام طرف را برمی گزیند مردمش یا امریکا را ؟ آیا ارتش مصر هم کاردرستی که ارتش ایران انجام داد را تکرار می کند ؟ بخصوص که مردم مصر تازه به قدرت خودشان پی برده اند و اگر توانستند مبارک را برکنار کنند توانایی در افتادن با ارتش را دارند هرچند برای ارتش احترام زیادی قایلند اما این احترام می تواند جای خودش را به سرعت به مخالفت بدهد چنانچه فعلا معترضین هنوز هم به بهانه جشن در میدان تحریر قاهره حضور دارند و رهبران غیر رسمی آن می گویند تا یک هفته دیگر هم در این میدان خواهند بود.

3- امروز در الجزایرکمی شلوغ بود. می دانم مخالفین و سبزها می گویند الجزایر با ایران رابطه اش خوبست! که طبیعی هم هست . نباید فراموش کرد الجزایر چندین سال حافظ منافع ایران در امریکا بوده و قرارداد الجزایر برای حل وفصل دعوای ایران و امریکا بر سر گروگکان گیری هم در این کشور به نتیجه رسید. الجزایر هم عملا زیر یوغ ارتش است و سال 1992 ارتش نتوانست به حکومت رسیدن اسلامگرایان را تحمل کند ؛ کودتا کرد و شد آنچه نباید می شد. دیر یا زود اتفاقات مصر در الجزایر هم شروع می شود. آینده داستان های زیادی در آستین دارد.