نگاهی به تاریخ جهان- 2

هر سال از اول ماه نوامبر تا تقریبا یازدهم آن کسانی که در بریتانیا زندگی می کنند عادت دارند گل های قرمزی را روی یقه هایشان نصب می کند که نمونه ای از گل شقایق (1) است . کسانی که شبکه های بی بی سی انگلیسی یا اسکای نیوز را نگاه می کنند یا مهمانان شبکه های دیگر اگر از بریتانیا باشند حتما این گلها را روی یقه هایشان دارند .(2) مثلا اینجا عکس نخست وزیر انگلیس دیوید کمرون را می بینید که یک عدد از این گلها روی یقه اش زده است.



و البته این گل های روی یقه و لباس مختص سیاستمداران و چهره های مشهور نیست همه می زنند و آنرا از اول ماه نوامبر در خیابان ها و مغازه ها می خرند. قیمت هردانه گل حداقل یک پوند است و حداکثرش هم همت عالیست. پول این گل های چندروز مصرف کاغذی و پلاستیکی به حساب بیمارستان سلطنتی شهر چلسی (3)ریخته می شود که یک موسسه نگهداری از بازماندگان پیر و بیمار جنگ جهانی اول در آن وجود دارد و حالا که بیشتر از 91 سال از پایان جنگ جهانی اول می گذرد و دیگر بیمار و بازمانده ای از آن جنگ نمانده عایدی فروش گل ها بازهم به حساب موسسه ریخته می شود که هنوز معدود بازماندگانی از جنگ دوم جهانی در آن زندگی می کنند و مقادیر دیگری هم صرف کمک به مجروحان جنگ های افغانستان و عراق می شود.




اما چرا این گلها سمبل این جنگ شده اند و چرا ماه نوامبر ؟ خود داستان دیگری دارد. جنگ جهانی اول در تاریخ یازده نوامبر سال 1918 با قرارداد ترک مخاصمه توسط آلمان به پایان رسید و چون اخرین تیرهای این جنگ در دشت های فلاندرز واقع درغرب فرانسه شلیک شدند و این دشت ها همیشه یا دست کم در آن وقت سال پر از گل های شقایق بودند این گل به نماد جنگ جهانی اول و یاد کشته های آن و بعد هم جنگ های دیگر بریتانیا تبدیل شد. روز یازدهم نوامبر در انگلیس روز یادبود (4) ، در سایر کشورهای اروپایی روز ترک مخاصمه- یا آتش بس-(5) و در امریکا روز بازماندگان جنگ (6) نامیده شد.



هرسال در این روز مراسمی دربعضی از کشورهای اروپایی ، امریکا و خود انگلیس برگزار می شود و در کلیسای جامع وست مینیستر از روز اول ماه نوامبر تا روزیازدهم خانواده و دوستان و بقیه افراد صلیب هایی با یک گل شقایق روی زمین برای کشته های جنگ ها نصب می کنند و نهایتا کل مراسم با یابود و سکوت تمام می شود و رفت تا سال بعد و تکرار همین داستان.



اما قصد من از نوشتن این پست چیز دیگریست و اینها همه اطلاعات اولیه بود.

نگاهی به تاریخ جنگ جهانی اول این اطلاعات را به ما می دهد :

1- جنگ جهانی اول بخاطر کشته شدن فرانتس فردیناند ارشیدوک و ولی عهد اتریش توسط یک جوان ناسیونال صرب شروع شد . امپراطوری اتریش مجارستان دولت صربستان را مسئول این کار دانست و به این کشور حمله کرد. چون صربستان تحت الحمایه روسیه تزاری بود پس روسیه وارد جنگ شد. فرانسه متحد روسیه بود، آلمان - یا به عبارت بهتر پروس و شاهزاده نشین هایش متحد امپراطوری اتریش مجارستان بودند و همینطور امپراطوری عثمانی. پای همه اینها هم به تبع درگیری کشور دوست و متحد به جنگ باز شد. اما انگلیس وقتی وارد شد که آلمان به بلژیک که یک کشور بی طرف بود حمله کرد و نهایتا حتی کانادا که مستعمره انگلیس بود مجبور شد به این جنگ نیرو بفرستد.
با نگاهی دوباره می توان اینطور تصور کرد که این همه سرباز انگلیس و کشورهایی که واقعا از اول نباید وارد جنگ می شدند برای هیچ و پوچ کشته شدند و در واقع این جنگ ، جنگ سیاستمداران و پادشاهان و نخبگان اقتصادی بود که البته آنها هیچ وقت خودشان در این جنگ ها کشته نمی شوند وهمیشه مردم را به کارزار می فرستند.

2- جنگ جهانی اول که تمام شد دیگر از امپراطوری اتریش مجارستان ؛ پروس ؛ عثمانی ، روسیه تزاری و شاهزاده نشین های باواریا خبری نبود . کشوری به نام آلمان تاسیس شد ، فلسطین و شامات- جایی که عراق امروز و اردن و لبنان و سوریه هستند، شبه جزیره عرب و کشورهای حاشیه خلیج فارس و منطقه بالکان و .. که عمدتا دست عثمانی بودند همه از چنگ آن بیرون کشیده شدند و تحت الحمایه برندگانی چون انگلیس یا گاهی هم فرانسه - لبنان وسوریه- درآمدند. عربستان تاسیس شد ولی بقیه کشورهای دیگر تحت الحمایه ماندند. کشورهای منطقه شرق اروپا عمدتا زیر پرچم شوروی رفتند یعنی به مناطق تحت امر روسیه دست اندازی چندانی نشد و بازندگان بزرگ همان امپراطوری های بزرگ اتریش و عثمانی بودند که از هردو کشورهایی کوچک و ناتوان به نام ترکیه و اتریش برجا ماند و همه چیزشان برباد فنا رفت.

3- اما این وضع هم پایدار نماند ؛ ملت آلمان و سایرین تحقیر را فراموش نکردند ، فیتلر روی موج همین تحقیر سوار شد وکمتر از بیست سال بعد بازهم جنگ جهانی دیگری راه افتاد که شعله هایش بی دلیل دامنگیر ایران شد . کشورهایی مثل اردن و عراق و اسراییل جعلی و.. هم ازقبل این جنگ تاسیس شدند و دیگرانی مثل لبنان و سوریه و مصر از زیر پال و پر فرانسه بیرون آمدند ، لیبی از دست ایتالیا خلاص شد و به نوعی نظام استعمار اروپا در سراشیبی سقوط قرار گرفت چنانچه از سال های بعد از جنگ جهانی ملل افریقایی یکی یکی سربرآوردند و استقلال پیدا کردند.

4- هردوی این جنگها روی جنوب شرق آسیا و تغییر توازن قدرت و شکل حکومت ها تاثیر داشتند که خود مقالی دیگر می طلبد مضاف بر اینکه در جنگ جهانی دوم عوامل بزرگی به نام امریکا و کشورهایی مثل چین و ژاپن و مستعمرات آنها در جنوب و جنوب شرق آسیا وارد معادله شدند.

5- در ایران 31 سال پیش جنگی شد که برای دفاع بود. دفاعی که مقدس بود و هنوز هم هست. اما خدا بین همه ما شاهدست آیا ماواقعا به اندازه ای که انگلیسی ها برای کشته های جنگ های بی دلیل و استعماری شان احترام قائلند برای شهدایمان احترام قایل هستیم ؟ و مهم ترین مسئله اینجاست که آنها برای دفاع از خاکشان کشته نشدند ، بخاطر اتحاد کشورشان با دیگران به میدان نبرد رفتند ولی ما مشغول دفاع از خاکمان بودیم و همه می دانند صدام با چراغ سبز امریکا و تمام دنیای غرب بخاطر هراس از انقلاب جنگ راه انداخت .در این جنگ امدادهای غیبی و کمک های قطب عالم امکان به کرات و وفور دیده شدند و کشته های جنگ ما نه کشته که "شهید " و به معنای واقعی " مجاهد فی سبیل الله" بودند.

6- هرسال در ایران فقط به همت خانواده شهدا و بعضی از دانشجویان و جوانان علاقمند مراسمی در سالروز شروع دفاع مقدس با غبارروبی مزار شهدا آغاز می شود و عملا همین. البته من منکر برنامه های بی هدف و سرسری دولتی و سازمان های متولی تبلیغات نیستم که معمولا کارشان فقط نوعی انجام وظیفه است تا در مظان اتهام قرار نگیرند ولی واقعا از روی دل نیست ، چون مردم ؛ همه مردم درگیر چنین موضوعی به این مهمی و عمق و وسعت نشده اند و نمی شوند. در صورتی که موضوع دفاع مقدس می تواند باعث اتفاقات مهمی بشود خصوصا برای بازماندگان جنگ که جانبازان و همچنین اسرای آزاد شده هستند، فقط ایکاش احترام گذاشتن را از این غربی ها یاد می گرفتیم. ای کاش....

1-Poppy flowers
3-Chelsea Pensioner
4-Remembrance Day
5-Armistice Day
6- Veterans day

2- بی بی سی فارسی را هرگز نگاه نمی کنم و نمی دانم کارمندان و مجریان وطن فروش آن این چند روزه از این گل ها به لباسشان زده بودند یا نه ؟ ولی از آنجایی که اینها همان کسانی هستند که شهیدان ایران را " کشته " می خوانند بعید نیست برای کشته های جنگ های استعماری بریتانیا گل به یقه بزنند.



فرشته صادقی