انتخاب مصر

مردم مصر امروز دومین و آخرین روز انتخابات را می گذارنند . انتخاباتی که اولین انتخابات آزاد بعد از سقوط مبارک است٬ مبارکی که از درون زندان با نگرانی منتظرنتیجه ایست که یک هفته دیگر اعلام می شود تا ( احتمالا) کابوس هایش به واقعیت بپیوندند و شاید به نوعی احساس پیروزی هم در مقابل آمریکایی ها بکند که : «من به شما گفته بودم!!!!»

یکی از دلایل شدید سرکوب اسلامگرایان ( یا به عبارتی اسلام خواهان) در مصر این بود که مبارک مدعی بود آنها می خواهند حکومت اسلامی راه بیندازند و اولین کسی که با او چپ هستند و درخواهند افتاد خود آمریکاست. مبارک ۳۰ سال خون مردم مصر را در شیشه کرد و برای خوش خدمتی به امریکا (و اسراییل) از هیچ خیانتی دریغ نکرد : از امن نگه داشتن مرزهای اسراییل تا سرکوب مخالفان با اعدام و زندان های طویل المدت ٬ همکاری با CIA برای دستگیری و انتقال اسلام خواهان به زندان های مخفی امریکا ٬‌درست کردن زمینه های افراطی شدن مخالفان و رشد سلفی ها٬ فروش گاز مصر به اسراییل به ثمن بخس و گرفتن سالی ۲ میلیارد دلار کمک از امریکا به عوض آن و پر پول کردن جیب خود و اطرافیان و فرماندهان ارتش٬ سرکوب بدوهای صحرای سینا و امن کردن آن برای اسراییل و ساختن دیوار امنیتی در مرز رفح مصر و رفح غزه و نهایتا همکاری های فراوان با اسراییل علیه مردم غزه که اگر مبارک نبود مردم غزه به محاصره اقتصادی شدید  و سختی های دیگرنمی افتادند.

البته در موضوع صلح مصر با اسراییل واقعیتی را نباید از چشم دور داشت : مصر در جریان جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ و جنگ شش روزه ۱۹۶۷ از اعراب از پشت خنجر خورد. همین اتفاق برای سوریه هم افتاد و نتیجه این شد که سادات فکر کرد چرا باید برای اعرابی تلاش کند که سر موقع شیرهای نفت را بروی آنها خواهند بست و هواپیماهایشان را بدون بنزین روی زمین زمینگیر خواهند کرد ؟ بنابراین ترجیح داد با اسراییل صلح کند و پولش را بگیرد و سینا را به دامن مصر برگرداند. با این وجود پیمان صلح هرگز نمی تواند خیانت های مبارک که به حق فرعون نامیده می شد و سوء استفاده های مختلف او از قدرت و ظلم فراوان به مردم مصر را توجیه کند. 

  

بهرترتیب مبارک در طول ۳۰ سال حکومتش همیشه سرکوب را دستورالعمل قرارداد و هرزمان صدایی از گوشه کناری بلند شد  آنرا خفه کرد و امریکایی ها را همیشه با این ادعا که من نباشم اسلامیون خواهند بود و یا من و یا آنها! ترساند و دست آخر٬هم مزد خوش رقصی هایش را گرفت وقتی اوباما روی پرده تلویزیون ظاهر شد و دستور داد که مبارک باید برود و هم  ترس هایش به واقعیت تبدیل شدند. 

البته احتمالا نتایجی که هفته آینده اعلام می شود انتخابات را به دور دوم می کشاند چون وقتی ۱۲ کاندیدا در انتخاباتی شرکت داشته باشند وقوع دور دوم اجتناب ناپذیر خواهد بود. اما بهرحال احتمالا یکی یا دو نفر از اسلامیون معروف یعنی محمد مرسی متعلق به اخوان الامسلمین و عبدالمنعم ابوالفتوح اسلام خواه مستقل حتما در دور بعدی جای خواهند داشت و رقیب آنها فردی مانند عمر موسی یا حمدین صباحی لیبرال هستند. 

فعلا در رای گیری های از مصری های خارج از کشور که این هفته پیش از انتخابات اصلی مصربرگزار شد محمد مرسی مقام اول و عبدالمنعم ابوالفتوح جایگاه دوم را کسب کردند ٬ حمدین صباحی سوم است و عمر موسی چهارم و نخست وزیر اسبق احمد شفیق در جایگاه پنجم قرار دارند. +  و +

جالب آنکه دیروز وقتی من شبکه یورونیوز را نگاه می کردم در خبر انتخابات مصر گزارشگر می گفت چهارکاندیدای اصلی عمرموسی٬ احمدشفیق٬ حمدین صباحی و خالد علی هستند و نامی از دو نفر اول نمی برد. انگار که تایید یا تکذیب یورو نیوز یا بهتر بگوییم سر زیربرف کردن آن تفاوتی در واقعیت های انتخاباتی مصر ایجاد خواهد کرد. مسخره بودن این ادعا را از اینجا می توان دانست که در تمام عکس هایی که از دیروز تا کنون از انتخابات مصر به نمایش در می آید نمی توان صف های درهم زنان و مردان را دید و زنان - اغلب با حجاب- در یک طرف و مردان در طرف دیگر هستند. (البته به این که عکس از مناطق مسلمان نشین یا مسیحی نشین هم گرفته شده باشد بستگی دارد)٬ و دیروز در زمانی که احمد شفیق برای رای دادن در یک حوزه انتخاباتی حاضر شده بود مردم به او فحش داده و به سویش کفش پرتاب کرده بودند چون او را جزیی از رژیم گذشته می دانند٬  حالا با این حساب جامعه ای با این مختصات آیا به کسی به غیر از اسلام خواهان رای خواهد داد؟ 

( عکس های بیشتر اینجا :  +  و + ) 

در مورد انتخابات مصر ٬ منتخب نهایی مردم این کشور و خصوصا اخوان المسلمین و آینده آنها در مصر جدید حرف های بسیاری باقی مانده که انشا الله در پستی دیگر و با معلوم شدن نتیجه نهایی انتخابات ٬ آنها را خواهم نوشت.