روشنفکر نمای وطنی با خودش چند چند است؟

در طول دو هفته گذشته سه واقعه در عرف معمول موسوم به تروریستی در سه گوشه دنیا اتفاق افتاده اند . اما واکنش ها به این حوادث فقط می تواند دوگانه پنداری و استاندارهای مسخره غربی ها و متحدان عربی و دنباله روهای ایرانی آنها را بیشتر عیان کند.

پرده اول:

 روز ۳۱ اکتبر یک هواپیمای روسی با ۲۲۴ سرنشین که ۲۵ نفر آنها زیر ۱۸ سال بودند در اثر انفجار یک بمب در صحرای سینای مصر سقوط می کند و تکه هایش و جنازه های مسافرانش در محدوده ای به عرض ۲۰ کیلومتر پخش می شود. حادثه همه را ناراحت می کند. در بعضی کشورها در بیرون سفارت روسیه عروسک و گل و شمع های روشن به نشانه همدردی می گذارند. درایران البته جماعت روشنفکرنمای همیشه در صحنه چنین کاری نمی کند و در خفا حتی از اینکه این بلا بر سر روس ها آمده خوشحال هم هست. چون روسیه در سوریه مشغول حمله هوایی به داعش و سایر تروریست هایی است که دوستان امریکا و فرانسه و غرب و عرب های خلیج فارسند و بدتر اینکه پوتین دارد با این کار به بشارالاسد کمک می کند که بشار 

.دوست ایران و حزب الله است . و همین گناه برای حمله به روس ها کافیست.

پرده دوم:

 شب جمعه در مراسم دعای کمیل در منطقه ضاحیه جنوب بیروت دو بمب گذار دست کم ۴۴ را شهید می کنند و حدود ۲۴۰ نفر را مجروح. روشنفکرنمای همیشه در صحنه وطنی صد البته برای چنین اتفاقی تره هم خرد نخواهد کرد چون بهرحال آن آدم ها مذهبی بودند که در دعای کمیل شرکت کرده بودند بعلاوه همانها هستند که شوهر و پدر و پسرو برادرشان در سوریه دارند دوشادوش سپاه پاسداران و نیروهای سوری و ارتش بشار علیه داعش و بقیه تروریست ها می جنگند و البته بشار دوست ایران و حزب الله است و همین گناه برای لبنانی ها کافیست.

پرده سوم:

وقایع شب گذشته (۱۳ نوامبر) در پاریس است جایی که حمله های بمب گذاری و تیراندازی به کنسرت راک و رستوران کامبوجی و مراکز تفریح و شب نشینی در پاریس حدود ۱۳۰ کشته برجا گذاشته است. گفته می شود قرارست جمعیت روشنفکرنمای همیشه در صحنه امروز با ملت و دولت فرانسه  بیرون سفارت شان در همدردی برگزار کند. (کاری که برای نشریه هتاک شارلی ابدو انجام دادند و هیچ کس با آنها برخورد نکرد) حالا بگذریم که دنیا-- که عبارت باشد از واشنگتن و لندن-- برخی از ساختمان های بلندشان را با سه رنگ پرچم فرانسه نورافشانی کرده اند به نشانه حمایت.

البته دولت غرب گرای ما هم روی دربایستی می کند و از واکنش ها و تبعاتش می ترسد وگرنه  اینهایی که ما می شناسیم اهلش هستند که بدهند برج میلاد را سه رنگ پرچم فرانسه نورافشانی کنند. ( آب نمی بینند وگرنه شناگر های ماهری هستند). برای انفجارهای بیرون وزارت خارجه محکوم می کند و برای وقایع پاریس بهرحال شخص شخیص رییس جمهور معتدل باید بطور لفظی اعلام همدردی کند که نشان بدهد ما با شماییم.  

نکته اما در این میان استاندارهای دوگانه و حال به هم زن غربی ها و متحدانشان در خارج و مریدان و نوچه هایشان در داخل ایران است. حمله تروریستی و ارهاب حمله تروریستی و ارهاب است. اگر خوبست برای همه خوبست و اگر بد است برای همه بد. اگر داعش هواپیما منفجر می کند باید همانطور محکوم و باکشور قربانی همدردی بشود که در ضاحیه بیروت بمب منفجر می کند که در پاریس آدم می کشد. اما معلوم نیست یک مشت اجنبی پرست در این کشور می خواهند بلاخره تکلیفشان را با خودشان و بقیه روشن کنند یا نه؟ و البته عدم همدردی فرانسه در ماجرای کشته شدن بیشتر از ۴۰۰ حاجی ایرانی در عربستان سعودی را هم فراموش نکرده ایم و می دانیم خب!!!! فرانسه فرانسه است با نشان لوژیون دونورش با مشروبات الکلی اش با ادعاهای حال بهم زن آزادی بیانش با پاریس بوگندویش که بهشت آمال غرب زدگان و فرنفکوفیل هاست و دیگر چه می توان گفت؟